Vitamine B12 doet veel dingen voor je lichaam. Het helpt bijvoorbeeld bij het maken van DNA en uw rode bloedcellen.
Omdat je lichaam geen vitamine B12 aanmaakt, moet je het uit dierlijk voedsel of uit supplementen halen. En dat moet je regelmatig doen, want je lichaam slaat vitamine B12 niet lang op.
Hoeveel is nodig?
Het antwoord hangt onder meer af van uw leeftijd, uw eetgewoonten en medische aandoeningen, en welke medicijnen u gebruikt.
De gemiddelde aanbevolen hoeveelheden, gemeten in microgram (mcg), variëren per leeftijd:
Baby’s tot 6 maanden: 0,4 mcg
Baby’s van 7-12 maanden: 0,5 mcg
Kinderen van 1-3 jaar: 0,9 mcg
Kinderen van 4-8 jaar: 1,2 mcg
Kinderen van 9-13 jaar: 1,8 mcg
Tieners van 14-18 jaar: 2,4 mcg (2,6 mcg per dag bij zwangerschap en 2,8 mcg per dag bij borstvoeding)
Volwassenen: 2,4 mcg (2,6 mcg per dag als u zwanger bent en 2,8 mcg per dag als u borstvoeding geeft)
Voedselbronnen van vitamine B12
U kunt vitamine B12 krijgen in dierlijk voedsel, dat het van nature bevat, of uit items die ermee zijn verrijkt.
Dierlijke bronnen zijn onder meer zuivelproducten, eieren, vis, vlees en gevogelte.
Vitamine B12-tekort
De meeste mensen krijgen genoeg van deze voedingsstof. Als u het niet zeker weet, kunt u uw arts vragen of u een bloedtest moet ondergaan om uw vitamine B12-spiegel te controleren.
Met de leeftijd kan het moeilijker worden om deze vitamine op te nemen. Het kan ook gebeuren als u een afslankoperatie heeft ondergaan of een andere operatie waarbij een deel van uw maag is verwijderd, of als u veel drinkt.
Het is ook waarschijnlijker dat u een vitamine B12-tekort krijgt als u:
Atrofische gastritis, waarbij uw maagwand dunner is geworden
Pernicieuze anemie, waardoor het voor uw lichaam moeilijk is om vitamine B12 op te nemen
Aandoeningen die uw dunne darm aantasten, zoals de ziekte van Crohn, coeliakie, bacteriegroei of een parasiet
Immuunsysteemaandoeningen, zoals de ziekte van Graves of lupus
U heeft bepaalde medicijnen gebruikt die de opname van B12 verstoren. Dit omvat enkele geneesmiddelen tegen brandend maagzuur, waaronder protonpompremmers (PPI’s) zoals esomeprazol (Nexium), lansoprazol (Prevacid), omeprazol (Prilosec OTC), pantoprazol (Protonix) en rabeprazol (Aciphex), H2-blokkers zoals cimetidine (Tagamet) en famotidine (Pepcid AC); en bepaalde diabetesgeneesmiddelen zoals metformine (Glucophage).
U kunt ook een vitamine B12-tekort krijgen als u een veganistisch dieet volgt (wat betekent dat u geen dierlijke producten eet, inclusief vlees, melk, kaas en eieren) of als u vegetariër bent en niet genoeg eieren of zuivelproducten eet om voldoen aan uw vitamine B12-behoeften. In beide gevallen kunt u verrijkte voedingsmiddelen aan uw dieet toevoegen of supplementen nemen om in deze behoefte te voorzien.
Symptomen van vitamine B12-tekort
Vitamine B12-tekort kan zich langzaam ontwikkelen, waardoor de symptomen geleidelijk verschijnen en na verloop van tijd verergeren. Het kan ook relatief snel opkomen. Gezien de reeks symptomen die een vitamine B12-tekort kan veroorzaken, kan de aandoening over het hoofd worden gezien of met iets anders worden verward. Symptomen van vitamine B12-tekort kunnen zijn:
vreemde gewaarwordingen, gevoelloosheid of tintelingen in de handen, benen of voeten
moeilijk lopen (wankelen, evenwichtsproblemen)
Bloedarmoede
een gezwollen, ontstoken tong
moeite met denken en redeneren (cognitieve problemen), of geheugenverlies
zwakheid
vermoeidheid
Hoewel een ervaren arts de symptomen kan opmerken en een vitamine B12-tekort kan detecteren met een goed interview en lichamelijk onderzoek, is een bloedtest nodig om de aandoening te bevestigen.
Het is een goed idee om uw arts te vragen of u uw B12-spiegel wilt laten controleren als u een strikte vegetariër bent, als u een afslankoperatie heeft ondergaan of als u een aandoening heeft die de opname van voedsel belemmert.
Vroege opsporing en behandeling is belangrijk. Indien onbehandeld, kan het tekort ernstige neurologische problemen en bloedziekten veroorzaken.